Thuiskomen bij jezelf

In hectische tijden van chaos en verwarring voelen steeds meer mensen de roep om te leven vanuit het hart, in liefdevolle eenvoud. Dichtbij de natuur en hun eigen natuur....thuiskomen bij jezelf.

Hoe ga je het beste om met jezelf? Met dit soms best diepgaande proces dat soms onbegrijpelijk onderdrukte emoties, verborgen angsten en twijfels naar boven haalt?

Thuiskomen. Een natuurlijk proces van licht brengen in je bestaan. Van steeds dieper in je zelf zakken. Groeien, bloeien en vorm geven. Als een bloem die op het punt staat open te gaan. Om geur en kleur te verspreiden. Een bloem die ruikers en kijkers aantrekt. En haar schoonheid aan de wereld schenkt.

Thuiskomen bij jezelf is accepteren wat is, hier en nu. Leven met het besef dat je niet altijd weet, niet alles begrijpt.Je wilt sturen en bepalen, want je meent: “We zijn toch meesters van ons eigen leven. We scheppen immers toch zelf onze realiteit? Vrije wil en vrije keuze zijn een groot goed....” Ja, dat lijkt te kloppen. Elke keuze bepaalt in meer of mindere mate de loop van jouw leven. Maar de veronderstelling gaat mank als oorzaak en gevolg verder uit elkaar liggen dan je kan overzien en verbanden en betekenissen niet direct gevonden kunnen worden. Vrije keuze en vrije wil verworden tot een dwangmatig onder controle willen houden van je situatie. Want soms vertrouw je de natuurlijke loop niet helemaal. Je bent dan geneigd op een oude manier te redeneren: “Wil je iets bereiken, dan zul je daar hard voor moeten werken! Inzet, actie, investeren, creëren....” Tot op zekere hoogte is dit zo, maar is het het juist niet wenselijk om het oude denken en doen los te laten en te vertrouwen op wat zich aandient van binnenuit. En daarnaar te handelen. Bij jezelf te blijven en het pad van toewijding aan jezelf op jouw tempo en manier te vervolgen.

Als je ervaart dat je in cirkeltjes loopt en het leven je telkens weer op dezelfde onevenwichtigheid wijst, dan wordt overgave aan de wijsheid van het leven zelf gevraagd. Je vertrouwen vast te houden en ontvankelijk te zijn voor wat het leven je voorspiegelt. Met open vizier én de bereidheid om tegelijkertijd oprecht naar jezelf en je situatie te kijken. 

Het leven wil in balans komen en zoekt een natuurlijke staat van harmonie en vrede.

Vaak staar je je blind op een bepaald doel of verlangen en als het leven een andere kant op wil, wordt met man en macht de lopende richting gedwarsboomd. Je bewuste geest ziet maar een deel van de werkelijkheid en richt zich op een kant van het geheel. “Heb ik niets in te brengen? Moet ik lijdzaam toezien hoe mijn leven zich ontvouwt?” vraag je je af. Er zijn nu eenmaal omstandigheden waar je geen invloed op schijnt te hebben en die op toeval lijken te berusten. Maar waar heb je wel invloed op? Die vraag brengt je verder. Het leven lijkt een aaneenschakeling van toevalligheden, maar is vol van betekenis en zingeving als je verder kijkt. Steeds meer mensen worden zich gewaar van eigen verantwoordelijkheid en inbreng om hun leven zinvol vorm te geven.

De grote uitdaging is om hierin overeenstemming te krijgen met je doelen, je bedoeling. Het grotere doel van je leven en je missie als mens die je wil volbrengen. Je wensen, dromen en behoeften om een vrij mens te zijn. Daarbij is het van belang je innerlijke criticaster en je overlevingsmechanismen te herkennen. En je bewust te worden van waaruit deze manier van overleven is ontstaan.

Het getuigt van moed om je blik naar binnen te richten en te zien waar je kunt veranderen en waar niet.

Waar gevraagd wordt om overgave en waar om actie. Waar je zelf je touwen van gevangenschap kunt ontrafelen om vrij te worden. Jezelf verlossen door het licht van je bewustzijn erop te schijnen en de pijn met mildheid te omarmen. Verlossen door de criticaster in jezelf te sussen. En te accepteren dat angst en pijn horen bij het bestaan op aarde. Net zoals plezier en genot. Mildheid behouden, juist als stemmen van angst en wantrouwen de boventoon voeren. Jezelf vergeven om het eeuwige negatieve label wat je op jezelf plakt, jezelf je innerlijke twijfel en onwetendheid vergeven.

Blijf toegewijd aan jouw waarheid. Aan het ingeslagen pad van zelfverwerkelijking. Vaak laat je je afleiden door je omgeving en ligt je focus nog teveel op voor jou niet wezenlijke zaken. De tijd wil jou leren geduld en vertrouwen te bewaren. En jezelf onvoorwaardelijk trouw te blijven.

Vraag je af: Wie ben ik? Wie ben ik echt? Wie zou ik zijn zonder al die negatieve overtuigingen en labels over mezelf en de ander? En voel het vooral....en voel ook waar je jezelf niet toestaat te zijn wie je bent.

Jij bent goed zoals je bent!