Wat zou je doen als je niet bang zou zijn?
Een paar jaar geleden vroeg iemand me eens: Wat zou je doen als je niet bang zou zijn? Deze vraag stemde me meteen blij: “Ik wil doen waar ik blij van word, waar ik energie van krijg, wat ik goed kan. Ik wil gewoon zijn wie ik ben, vrij en zonder zorgen”. Maar ik hoorde ook een oud stemmetje: “ja, ja…toe maar, doe maar gewoon… dan doe je al gek genoeg.” Het stellen van zo’n vraag is soms al voldoende om verstrikt te raken in oude gedachten en ideeën van wat we moeten doen en wie we denken te moeten zijn. Maar wat helpt om te zijn wie je bent? Om vrij te leven volgens jouw eigen wijsheid en natuur? Je open te stellen, vrij te zijn van het oude denken en in oprechtheid te zien wat zich aandient in jou?
Je gaat er teveel van uit dat jij het leven zelf moet sturen.
In deze tijd vraagt die kracht om geboren te worden in jouw leven nu. Het wil jou dienen. Deze kracht verbindt en onderscheidt tegelijkertijd. Het draagt jou vanuit een groter bewustzijn. Dat schrikt misschien af. Je hebt er niet altijd grip op. Je bent bang voor de gevolgen ervan, bang voor afscheiding, voor verlies. Met allerlei emoties als gevolg. Maar emoties willen beleefd worden en brengen je terug naar je essentie, je zielsverlangen. Geef ze de ruimte en kijk vanaf een afstand. Laat ze zijn en reguleer ze niet met je hoofd. Het hoofd wil categoriseren en labelen, terwijl emoties van nature hun weg zoeken en een reinigende kracht hebben. Als storm en regen die voorbij trekken en de natuur voeden en zuiveren met aardse kracht. Emoties blijven niet langer dan nodig, als ze er mogen zijn. Gedachten vaak wel. Zie hoe je je inspant om je waarheid met denken te verbuigen, dus laat de teugels van je hoofd vieren. Leg jezelf geen druk meer op. De tijd van zorgen en zorgen maken is voorbij. En ben je toch bang…. weet dat dat mag. Jezelf toestaan bang te zijn ontkracht de angst zodat het je niet meer bepaalt. Zak diep in jezelf en betreed de onmetelijke ruimte waar alles bestaat en alles mag zijn. Laat je zielsverlangen spreken…..
Stel: Voor je geboorte sta je aan de rand van de hemel. Je maakt de afdaling naar dit leven. Maar voor je dit doet herinner je je nog wat je zo sterk naar de aarde doet verlangen. Je weet waarom je naar de aarde gaat. Je weet wat jouw thema of rode draad wordt en wat je jezelf en de wereld wilt brengen. Stel je dit maar eens voor en beschrijf dit zo helder en concreet mogelijk.
Stel je dan voor: Je ligt op je sterfbed of je staat op het punt het leven achter je te laten. Hoe zou je dan het liefst op je leven terugkijken? Waar ben je trots op en wat heeft je gelukkig gestemd en plezier gegeven. Wat heeft jou het gevoel gegeven dat je écht geleefd hebt? Heb je geleefd volgens jouw zielsverlangen?
Stel je dan voor: Je staat naast je stervende zelf die niet geleefd heeft volgens je oorspronkelijke verlangen. Die bang was, zich heeft ingehouden en zich geschikt heeft naar de wensen en maatstaven van anderen. En niet volgens je zielsverlangen en de beste versie van jezelf. Wat zie je dan? Wat doet dat met je als toeschouwer?
Stel… tot slot: Je staat naast je stervende zelf die voluit geleefd heeft, het beste van zichzelf heeft gegeven en ontvangen. Die volop heeft beleefd, angsten heeft omarmd en risico’s heeft genomen. Wat zie je dan? Wat voel je? Wat doet dat met jou nu? Voel je het verschil? Voel je hoe belangrijk het is jezelf trouw te zijn, jezelf te dienen? Je te verbinden aan dat waar het voor jou om begon? Leef je leven zoals het bedoeld is te zijn en verlang het beste, het mooiste en het liefste voor jezelf. Stop met jezelf te verbergen en klein te houden. Wees niet bang om groot te zijn. Wees niet bang voor je kracht. Wees niet bang voor verandering. Het hoort bij het leven. Aan alles komt een eind. Maar elk einde kent een nieuw begin. Zet de stap van doen naar zijn en laat het eeuwige voldoen los. Maak het zo mooi en plezierig mogelijk. In welke omstandigheden dan ook. Het is klaar. Klaar om te voldoen of om iets te bereiken wat nog buiten je ligt. Ontdek wat in jou is….ontdek het nu.
