Durf eigenzinnig te zijn

Wat heeft het voor zin? Waar doe ik het voor? Het leven neemt zijn eigen loop.... Veel mensen die diepgaande veranderingen meemaken, stuiten bij tijd en wijle op een gevoel van zinloosheid. Zingeving, gebaseerd op het oude wereldbeeld of ideaal, voldoet niet meer. Het nieuwe heeft nog niet volledig gestalte gekregen. Dit kan verwarring en gebrek aan vertrouwen en zin geven. Waar haal je zingeving uit te midden van verandering en onzekerheden? “Doe niet wat de wereld van je vraagt, maar wat je hart laat zingen. Want wat de wereld wil is een zingend hart.” las ik eens. De bron is me niet bijgebleven (wie het weet: mail me gerust!), maar het verwoordt in mijn optiek op luchtige en kernachtige wijze de zin van het bestaan. Maar hoe doe je dat in tijd van nood, ziekte of verlies?

Door jouw zin te vinden! Dat heeft en geeft zin!

Durf eigenzinnig te zijn. Durf jouw specifieke zin aan je leven, je werk en je relaties te geven. Breng jouw zin in overeenstemming met je doel, je bedoeling in de wereld. Geef gehoor aan de uitdaging om eigen zin te geven aan wat jou bezielt. Geef zin aan het gewone, het alledaagse, het kleine en het grootse. Het gewone en alledaagse genieten wordt vaak overschaduwd door zorg om mislukking, miskenning of tekort. Laat die “onzin” er zijn....vecht er niet mee maar maak het minder gewichtig. Accepteer waar en wie je bent, met al je tekortkomingen. Jezelf zijn klinkt cliché, maar het kost zoveel energie om het gewoon te zijn. Van alles wordt gedaan om je ware aard te verbergen. Te leven naar een ideaalbeeld. Je reikt steeds uit naar buiten toe om daar je bevestiging te halen. Voel het in jezelf. En zie waar je wordt stilgelegd om de beslissende stap naar jezélf te zetten.

Jezelf laten zien in je ware gedaante vraagt om moed en leidt je langs de diepste krochten van je ziel. Waar pijn en ongeloof heersen. Veel leed is geleden. In dit leven, in eerdere levens. Het heeft zich als bevroren energie vastgezet in lichaamscellen. Lichamelijke klachten herinneren je eraan. Gun jezelf tijd van herstel. Om het leed van lang vervlogen tijden te helen. Tijd van stilte drukt je met de neus op de feiten. Twijfel en pijn om jezelf in vrijheid te manifesteren. Vanwege angst voor afwijzing en anders zijn. Diep verdrongen en verwrongen emoties komen tevoorschijn om door jou gezien te worden. Als wanhopige en afgestompte kinderen die de weg kwijt zijn. Laat ze niet in de steek maar nodig ze uit bij je te zijn. Wees in stilte je eigen gids. De gids die weet en vertrouwt.

Ga jij de verbinding aan met het leed in jou? Of verstoot je jezelf?

Wees begripvol en neem de gelegenheid om werkelijk verbinding te maken. Stap in je licht, je kracht. En weet: Hoe meer je je verbindt met het licht, hoe meer zich uit het verleden kenbaar maakt. Neem in ontvangst en zeg ja. Niets zit jou méér in de weg dan je eigen weerstand hiervoor. Om het leven ten volle te leven. Daar hoort het leed bij. Je hebt daarbij niet alle controle. Maar zeg Ja en vaar mee op de levensstroom zoals die zich aan je toont. De weg van ontmoeting met je schaduw, met beperking, tegenslag of ziekte kan je terugbrengen naar de essentie van je bestaan. De weg ernaartoe is daarbij van even groot belang als de bestemming. Het bestaat tegelijkertijd, ook al ervaar je dat in de beleving van de lineaire tijd op aarde niet zo. Het verlangen naar licht en bevrijding draagt je in tijden van nood. Helpt je de weg te vinden als een alom aanwezige, stralende zon. Waar je werkelijk naar verlangt is eenwording met het leven om het licht ten volle door je heen te laten stromen. En dit licht te verankeren op aarde. De weg door het donkere herinnert je aan dit verlangen en geeft je moed en doorzettingsvermogen. Voert je naar het licht, jouw licht. Dat is lichtwerk. Niet alleen licht op de ander schijnen, maar veeleer op jezelf: de ontmoeting met het onbekende en de diep weggestopte schaduw in jou. Zet die in het licht van jouw bewustzijn en aanschouw wat je grondhouding is ten opzichte van die schaduw.

Veroordeel jij jezelf erom? Loop je ervan weg en negeer je datgene wat gezien wil worden? Gevangen in de tijd... zorgvuldig en hermetisch afgesloten in de spelonken van je ziel. Of ga je de ontmoeting aan....? Dát maakt de weg vrij en geeft weer zin om te leven. Dit immense proces van vrijwording is niet het meest lichtzinnige proces. Het kan zwaar voelen maar het heeft werkelijk zin. Verzet je niet...het gaat mogelijk niet op jouw manier. Het kent een andere dynamiek en ritme dan jij wenst. Niet voor niks wordt alles om je heen stilgelegd en krijgt niets de kans je teveel te raken of uit dit proces te halen. Om de verschuiving naar leven vanuit je hart te verwezenlijken. Je helpt jezelf door pijn en frustratie te erkennen. En te accepteren waar je geen grip op hebt.

Blijf toegewijd aan je ingeslagen pad van zelfverwerkelijking, blijf toegewijd aan jouw waarheid.

Voltrekking van dit proces heeft veel voeten in de aarde. Geduld en vertrouwen worden op de proef gesteld. De weg van zelfrealisatie voert langs de verste uithoeken van je wezen. Daar waar het donker is en koud...verstoken van licht en leven. Het is daar waar jij je levensadem opnieuw mag inblazen. Op die plekken je liefdevolle aanwezigheid brengen en vernieuwing ontdekken onder de bevroren energie. Tijd speelt hierin geen rol. Jouw bewustzijn reikt verder in tijd en ruimte. Het maakt je mogelijk te verbinden met ongekende delen in jou. Je kunt je bewustzijn verplaatsen naar datgene wat zich aandient uit de diepte van je wezen.

Bij diepgaande transformaties hoort een tijd van afzondering. Geef jezelf die ruimte en aandacht. Dan ben je toegewijd...dat geeft zin. Het leven is een grote ontdekkingstocht. Veranderingen en ontmoeting met de schaduw zijn onlosmakelijk onderdeel hiervan. Het levert schatten aan bewustzijn en geeft het leven zin en betekenis. En geeft je het vermogen om te genieten. Maak van zinloosheid zingeving. Ontdek waar je hart weer van gaat zingen... en zing jouw eigenzinnige lied.